Abdülkadir Budak Şiirleri - Şair Abdülka ...

………………………………… Can Yücel’e nazire

Ona göre baştan beri iflâh olmaz biriydim
Babam korkuydu bana, annem yürek serinliği
En sevdiği oğluydum -bana hep öyle gelirdi-
Uzun avcı öykülerini ilk ondan dinlemiştim

İmgeydi gül, kan sızdıran yerinde
Bahçıvan ekmeği bahçe düşleri
Uzun yol sürücüsü, otel katibi
Kıskançlığın alfabesi örneğin
Sözgelimi bir cinayet nedeni

Hani bahar aylarında kıyılarında açan
Papatyalar söylesin senin özgeçmişini
Üstüne kurulan ahşap tahta köprüler
Su içmeye sokulan ürkek ceylan anlatsın
İri memeleriyle eğilip doğrularak
Tokaçlarla çamaşır yıkayan kadınların

1/
Perdeleri çekmeyelim çıkarken
Bizi bekleme duygusuyla bırakalım bu evi
Bu evi öyle sevdik, bir ölünün tabutu
Kirpinin dikenlerini sevdiği gibi

Şu köşede çardak vardı sarmaşıkları olan
Şu yanında çekirdeği kırmızı domatesler
Kahkahaların vardı bahçevana eşlik eden
En uzak çevrelerde dillenmişti güzelliğin
Ne olmuş yeşil giysine yırtılmış rengi soluk
Güzel bahçem sende mi döşeğe düşecektin

Kürekler çekiyorsa acemi kayıkçıyı
Taşı annesi sanıp sarılıyorsa yosun
Şehirli desen peşine düşmüşse köylü kilim
Bir kapı ötekine buyrun efendim diyorsa
Bir pencere ötekine açılıyorsa örneğin

Arkama döndüm ki önüme geçmiş zaman

Ah ben kurdun gözlerinden
Yakmayı denemiştim büyük ateşi.
Sal halinde okyanusa açılmak düşlerinde
Ancak midye olarak saklamıştım inciyi

Yalnızlık sessizlikte yapıyor sağlamasını
Zehir sağlamasını yılanın çatal dilinde
Bisiklet rüyasında çocukları görüyor
Bisikletin sağlaması çocuk sevinçleriyle

Giyotinin sağlaması kestiği bir boyunda

Maskeli yüzleriyle
Eş dost hısım akraba
Gelirler arada bir
Söz döner dolaşır yine
Kurda kaptırınca kuzu
Ekşidir hep gülüşleri

Çığlık şimdi en sevdiği kelime
Onu bir yankıyla birleştirmesi iyi
Ellerini ateşe sokmadan biraz önce
Çığlıkla denize sürdü tekneyi

Giydiği çığlığıdır ipekten gömlek gibi