Adıyaman’ın Kahta ilçesinde dünyaya gelen Abdulkadir Aktaş, beş kardeşiyle birlikte sıcak ve kalabalık bir aile ortamında büyüdü. Babası emekli, annesi ise evin temel direği olan bir ev hanımıydı. İlkokul eğitimini Kahta İlkokulu’nda tamamlayan Aktaş, daha çocukluk yıllarında yazıya olan ilgisini keşfetti. Yazmak, onun için iç dünyasını dışa vurmanın bir yolu ve zamanla vazgeçilmez bir tutku haline geldi.
Edebiyata olan bu ilgisini üniversite yıllarında da sürdüren Aktaş, Atatürk Üniversitesi Adalet Bölümü’nden ön lisans diplomasını al ...
Bilir misin hangi yollardan geçtiğimi,
Kaç geceye sığmadığımı, kaç sabaha yetmediğimi?
Gözlerime diz çöken uykusuz saatleri,
Ömrümden düşen sessiz geceleri bilir misin?
Bir bardak çayda kaldı suretin,
Dudağım değdi, sen sandım bir an.
Ne çay ısıttı, ne zaman geçti,
Sensizlik kaldı benden kalan…
Buharı göz göze geldi gözlerimle,
Ben bir gezginim. Her adımımda yeni bir dünya, her durakta bir hikâye bulurum sanırdım. Oysa yollar bana hayal ettiğimden fazlasını verdi: Acıyı, öfkeyi, haksızlığı…
Yıkık duvarların ardında aç bir çocuk gördüm. Kırık bir pencerenin gerisinde susmuş bir anne… Bir elin tuttuğu ekmeği, diğer eli silahla parçalayanları gördüm. Kalabalıklar arasında kaybolmuş yüzler, ama hiçbirine ait olmayan gülüşler…
Delikanlı, nedir bu sendeki hüzün?
Kaç gece harap edeceksin kendini?
Kaç gözyaşı dökülecek daha,
Uzak bir yerlerde seni buldum habersiz,
Ne rüzgâr sordu beni, ne de bir deniz.
Farkında değildin, görmedin beni,
Ben tanıdım seni, kaybettiğim gibi.
Yıllar geçse de değişmemişsin,
Kırık bir aynada bakışlar donar,
Gözlerimde bir tufan, içimde yanar.
Aşk mı bu, nefret mi, belli değil hâlâ,
Hangi sahte dua kurtarır beni bu belâdan?
Sen gittin, ama dokunduğun yerler hâlâ sıcak,
Omzumda izlerin, tenimde yankın…
Yastığımdaki saçların bir dua gibi saklı,
O gün sabah olmadı.
Saat 04:17.
Saat durdu. Dünya yerinden oynadı.
Şehirler çöktü, hayatlar yarım kaldı.
Sor beni yaralı kuşlara,
kanat çırpıp da varamayanlara.
Sor beni Tuna’ya,
sessiz akıp giden sulara.
Kimlere derman oldum,
kimlerin yollarına ışık serdim,
Ah gönlüm, garip gönlüm,
Ne çok hüzün yüklediler omuzlarına,
Kaç gece daha böyle kırgın,
Böyle mahsun, böyle boynu bükük kalacaksın?
Sen hep iyi olmayı seçtin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!