Abdulhamit Güllük Şiirleri - Şair Abdulh ...

Sen karlı dağlarda açan kardelenimdin
Eksik olmazdı başında,fırtına, boran,
Yalnızlığı kendine mesken seçtin,
Haksız değildi seni sormayan...
Sevdaya tutunmuşsa yüreği
Ölümüne sevmişse seni

Gönül defterinden sildinse beni,
Aramam seni yar, aramam seni,
Sevda kitabından, sildinse beni,
Aramam seni yar, aramam seni...

Duygumu hoyratça sattınsa şayet;

Kar yağıyor İstanbul'a,sılaya
Senin de yüreğine yağıyordur bilirim..
Üşürüm hercai bir menekşe gibi
Donarım,titrer ellerim,duyarsın beni..
Hasretliğe kahredersin bilirim
İki can bilir yüreklerimizi,sevgimizi..

Şimdi oralara kar yağıyordur
Tıpkı benim yüreğime yağdığı gibi
Her kar tanesi beni çocukluğa götürür
Ellerimiz üşür, kızaran burnumuzla
Hayatı yaşardık
Tiftiktendi eldivenlerimiz

Ömür dediğin dalda kuru yaprak,
Sevgi bir muştudur, bulan bahtiyar,
Seni terk edip gitsede nazlı yar
Hesap sorulur,sonu kara toprak...

Aldanma sevgilim yetiş menzile,

Resimlerini ateşe attım
İnanmalıydın bana inanmalıydın
Herşey böyle kolay bitmemeliydi
Mutluluk bizimde hakkımızdı
Sen hüzünleri, yalanları seçtin...
Düşünmeliydin çektiklerimi

Ayaz, soğuk, karlı bir gecede
Köşe başında oturmuş dileniyor
Yitirmiş aklını, zayi etmiş ömrünü,
Gecenin karanlığında ağlar,
O kadın!
İçim titrer, kalbim yanardı aşkına,

Halimi nicedir diye sorup bilme,
Sevemedinse, beni artık hiç sevme,
Tekrar sever diye ağlayıpta dönme,
Ölümüne de olsa unutacağım...

Ahımın zerresi mahşere kalmasın,

Hz. Adem'e yoldaşsın, cennette karındaş,
Habil'e, Kabil'e sırdaşsın,
Özümsün, sözümsün, gözümsün annem...
Hz. İbrahim'e yanan yürek, Hz. İsmail' e dilek,
Hz. Hacer anneme bir melek, kurbana felek,
Özümsün, sözümsün, gözümsün annem...

Karayelin eserken efil efil,
Senin meltemine gelmem sevdiğim!
Bu sevdanın yolunda oldum sefil,
Çoban çeşmesine hasret sevdiğim! ...

Sabahsız geceye, ruhum dalınca,