Abdulhamit Güllük Şiirleri - Şair Abdulh ...

Bitmeyen gecelerin sabahında
Hüzünlü,gamlı halleri yaşar..
Gecelerin sessizliğine aşina gözleri,
Bekler şafağın müjdesini her gün..
Sunar ab-ı hayat suyunu
Ama olmuş kalplere,

Yeter ki üzmesinler bir kez seni
İstersen prangalara vursunlar beni
Aşka mahkum diye götürsünler beni
Kaderime dünden ben razıyım...

Kara zindanlarda ömür boyu yatayım

Yağmur çisesi değil seninki
Hüznün yüzünden okunuyor..
Bu bir ayrılık busesi değildi belki
Matemin gözünden dökülüyordu...
Hani sürekli kavga eder,ayrılırdık ya
Sonra ağlar barışırdık..

Al başımdan sevdanı
Son vurgun yemiş gibiyim...
Dindir kalbimdeki sancıyı
Paslı hançer yemiş gibiyim...
Götür beni uzaklara
Son hicret etmiş gibiyim...

Hayat devam ediyor
Öylesine
Yaşamasına yaşıyorum
Senden sonra....
Bir şarkı dinlesem;
Özleme ait bir film ya da

Akşamüstü
İstanbul caddeleri
Sırıksıklam....
Yağmur alabildiğine yağıyor...
Semadan nefret edercesine...
Topraktan intikam alırcasına

Vefasız bir hasretti beni yakan,
Ebruli gözlerle hayata bakan,
Şimşek olup yüreğimizde çakan,
Aşk çöllerine kar yağar Dilara...

Ak günlerim hergün oluyor kara,

Kapanmaz sinemdeki bu yara,
Düşürdün de beni ahu zara,
Ölmeden, canım girdi mezara,
Ben böyle olsun istemedim ki! ...

Maziyi söyler sevda gülleri,

Sana, aşk yaralarıma merhem olmak istersen;
Yalnızlığımın ıssız yollarında
Yine sen yağmurlarla gel demiştim
Islak tenine değince gözlerim,gözlerinden
Süzülen yaşları öperdi dudaklarım.
Yalnızlığa düşer,acırdı kalbim

Bir kalemde beni silip
Bir kenara atma,
Yüreğinin sesini dinle,
Nefretten önce, mazini, hatıraları
Bir bir getir gözünün önüne...
Çarpmıyorsa bu kalp benim için