Abdülhamid Han'ın komutanının pişmanlığı

Bir gün Abdülhamid Han'a komutanı geldi,
Annem yalnız diyerek istifa etmek istedi.
Onun bu önerisine padişah düşünüp kaldı,
İstifa etmesine müsade etmedi.

Bir müddet sonra adam gelip tekrar söyledi,
Abdülhamid Han bunu meclisinde oyladı.
Epey bir konuşmadı suskunluğu yeğledi,
Bu durum Abdülhamid'in hoşuna gitmedi.

Komutanın yaptığı özrü kabul sayarak,
İstifa dilekçesini önüne koyarak.
Haydi artık istifa edip gitsin diyerek,
Artık onu bu makamda bir daha tutmadı.

Adam İstanbul'dan çıkıp anasına koştu,
Gece gündüz yürüyüp karlı yolları aştı.
Bir akşam vakti anasına varıp ulaştı,
O gün sohbet etti anasını uyutmadı.

Rüyasında Peygamberi teftişte görmüştü,
Padişaha komutan nerde diye sormuştu?
O da istifa edip gitti deyip durmuştu,
O yüzden komutanın üzüntüsü bitmedi.

Adam Fatih Camisinde namaz kılar idi,
Bunu camide Mehmet Akif Ersoy'a dedi.
Tövbe edip pişman olup affını bekledi,
Üzüntüsünden günlerce ağlayıp yatmadı.

Yusuf adama Nebi yüz çevirip gitmişti,
Peygamberimiz adama intizar etmişti.
İstifa edeni biz de ettirdik demişti,
Çok pişman oldu ama pişmanlığı yetmedi.