Abdestsiz Verilen Süt (kıssa)

ABDESTSİZ VERİLEN SÜT (kıssa)

Hacı Bayram Veli’nin müridiydi iki can,
Büyük olan Muhammet, küçük Ahmed-î Bican.

Hacı Bayram olunca şeyhlerin âlimleri,
İkisi de hıfzetmiş İslâmî ilimleri.

Fıkhî konuda ilmî kalplerine kazmışlar,
Her biri ayrı ayrı büyük eser yazmışlar.

Ahmed-î Bican bir gün camide vaazdadır,
Bir yandan da kalp ile Rabbine niyazdadır.

Ağabayi Muhammd içeriye girince,
Fakat oturmak için yer yoktu yeterince.

Vaaz dinlemek için bekleyerek sabreder,
Az sonra da camiyi gülümseyip terk eder.

Kürsüde vaazdayken abisini göremez,
Ayrılıp gitmesine henüz anlam veremez.

Ahmed-î Bican bunu annesine anlatır,
Camide yaşananı, belki de aydınlatır!

Acaba bir kusurum, hatam mı oldu benim?
Sanki suçlu gibiyim, titriyor bak bedenim!

Öğrenmesini ister annesinden durumu,
Ve sonraya bırakır yapılacak yorumu.

Dervişlerin anası bekler akşam olmasını,
Merak edilenlerin onda cevap bulmasını.

“Oğlum, bu gün camide sağa sola bakmışsın;
Biraz sonra nedense, gülümseyip çıkmışsın!

Kardeşin, anlamamış; seni merak ediyor,
Vaazı dinlemeden, erkenden çıktı diyor!

Vaazı yanlış mıydı, dinlemekten mi bıktın?
Senden cevap bekliyor, neden gülerek çıktın?”

“Anneciğim ben asla kardeşime gülmedim,
Sohbeti, isteyerek bırakıp da gelmedim.

Camiye girdiğimde gözüme inanmadım,
Kemdim için ayakta bile yer bulamadım.

Öyle çok Melaike gelmişti ki sohbete,
Üst üste oturmuşlar, sevk ettiler hayrete!

Bu durum daha önce asla yaşanmamıştı,
Tebessüm ettim, çünkü bana yer kalmamıştı.”

Annesi, abisinin sözlerini anlatır;
Zanneder ki oğlunun içini rahatlatır!

Ahmed-î Bican daha çok müteessir olur,
Düşünür kara kara, nasıl bir cevap bulur!

“Anneciğim! Abimin, bilmediğim nesi var?
Benim görmediğimi, görme derecesi var!

Sorar mısın abime, neden görüşemedim?
Ben ne yanlış yaptım da ona erişemedim?”

Anne, büyük oğluna bu soruyu sorunca;
Kendin bulursun dedi, biraz kafa yorunca!

Ana biraz düşündü, geçmişi hatırladı;
O farkın sebebini şöylece açıkladı:

“Oğlum, sana abdestsiz asla süt emzirmedim;
Kucakta bile sizi abdestsiz gezdirmedim.

Ahmed’im kundaktayken ben namaza durmuştum.
Yavrumun çok şiddetli ağladığın duymuştum.

Evdeki komşu kadın onu göğsüne aldı,
Ağlamasın diyerek emzirmeye başladı.

Hemen namazı bozup onun elinden aldım,
Birkaç damla emmişti belli biraz geç kaldım.

Kadına, abdestiniz var mıydı? Diye sordum,
Abdestim yok, demişti; işte ben buna yordum.”

Pir-î Fâni sen düşün, sende ruhun demini;
Lekeliyse bir damla Hak’tan dile em’ ini!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNİ)
22.03.2021 – İSTANBUL