Abdalin Haftinda Şiiri - Seyfi Karaca

Abdalin haftinda
Geleniler kurbagalara konu komsuydu
Kepenekler konardi mor tüllülerin dallarina beyazlara erik cicekleri
Kötü pinardan bektesten degilse eger
Toza belenip topraga hasat harman ekip bicenler
Bag belenlere bakan safagin koynunda seher serininden
Anadan üryan bir telas temasasiydi agiz tadindaki huzur
Sögütler kavaklar tabiatin mizika mutluluguyla sarilip irgalanan
Bugdaylara dogru yesilden sariya cayir cimenlik
Baspinardan degilse eger
Abdalin suyundan egilir oluklanirdi kel sitil kulpsuz borac
Cimerken yunur yikanir güz sonuna
Günes soguyana kadar yazdan tozdan topraktan…
Don göynegimiz dikenli kevenler üstünde kuruturduk
Sudan ciktiktan sonra ciscibildak mertlesip tezis titreyislerle
Belki bir avuc pilitti
Belki kuru üzüm bir cebi delik ögünün
Yol yazi yaban tepelerden asip giden günün
Sazi keklikten kuslari güvercin
Yanagi yüzü toprak mahsülleri kadar cirilciplak tabiata mahsus
Tirpan galic kollarinda kucaklarinda firikle firez
Gönül heybesi yakilmis türkülerle insanligina irgat olanlarin
Abdaldan gecerdi yolu yolagi geldigi yere dönerdi vakit
Sonra kuru dallardan atlara biner dehlerdik
Suyunu abdaldan dolduranlarin eve dönüsüyle beraber
Dünyaya susayanlarin dili damagi deger söylesirken
Ibibik daginda
Hespirli kavurga bucaklarinda
Rüzgar yoklar gibi sürüm ikindi yamaci savrumun
Agirdan alirdi yorgun yeryüzü dumana sarardi sis ve sus
Ugurlayarak kehde dölekte vakti demi müjdelerle
..sonbahardan söyler dinlerdik dal döküp
Yaprak sarartan bag bahcelerin

Eylül / 20