Abdal Ve Yol Şiiri - Özcan Erdoğan

"benim ne geçmişim, ne de geleceğim var.
eğer kalırsam, kalışımda bir ayrılış vardır;
gidersem, ayrılışımda bir kalış." halil cibran

tufandan bir yol o dalga dalga dağlar
buhurdan koruganı bulutlar
nerede başlar nerede biter o yorgun
koyaklar kana kana şifalı gözeler
gökyüzünde günü sunan ateşçiçeği
kavruk ömrün bilgesi abdal gelir vücudu yola
ayıramazlar onu bir kuştan konar göçer göksü
korkuları yatıştırır yorgunlukları alır huzuru serer
geceler diken yumağı yastığında uyur
üryan atları yenilgi atlasında bizar
solgun mevsimlerin lahzasından kopan her yaprak
habersiz tene sürülen düş bitebilir
yakını uzağıyla dikiti sarkıtıyla
topuktan sivrildikçe dağlara tırmanan korku
ve sütle emilen zehrin dolduğu her bakır kap
bilir acıyı acı nefreti nefret yontmaktadır

çekilen topraktır gururla kazanan o ülkede
uzak dillerin kısılan sesi bir ülke
daha var uzayan mezarlar tırnaklar saçlar
o rüya ve gerçek kavga ve barış arafta
kalan gözlerin kalıntıları aranır
gövde nerede baş nerede
kök nerede ayak nerede
kalınacak ülke yok
dönülecek ülke yok
öncesiz bir adımı ötekine uzak olan izler
kavuşamayandır iki adımı bir araya getiremeyendir
yolcu kal dendikçe hep kalkandır
abdal gecede yıldızlardır şafağa tozdur
türküsü sürçmeden kalan yoldur
şükür kavuşturan'dır

abdal dopdolu bir levha içi tertemiz
istenmeden unutulmuş on emir
onun dilindendir tanrının sükût sarayı
çağırır deve yükü altın piramitler nakışlı kitaplar
olmadan da eder yemini bir başına
kaldırır denizi döndürür nil'i asasız
abdal beklemeden giden bir yol
rüyaya yatmadan kendini bilendir