Abdal Ve Selsebil Şiiri - Hilal Erboyacı

-I-
Ya Rabb
Huzurundayım
Ya Rabb-il alemin
Abdal ve selsebil savrulmaktayım
Ellerim semadaysa sanadır, tüm dualarım
Lalim kaç zamandır, bir bilsen, nasıl yangınlardayım
Tek dayanağımsın, Kadir olan sensin, zerre kadar yoktur isyanım,
Ya Zülcelâl-i vel İkrâm, yücelik sensin, bir ateş-i közde kavrulmaktayım
Tevvâb’sın, bir anne şefkatinden alidir merhametin, Adil’sin, adlindir sığınağım
Varlığın ruhuma şifa, Habîr’sin, bilirsin haklıyı da haksızı da, Sabîr’sin, bu yüzdendir sabrım
Evvel ve Ahir, El-Mütekebbir, ne kadar titresem de ulviyetinden İlahî, hep sensin dayanağım
-II-
Ya Alîm
Ya Azîz, ya Azîm
Bir Hayy sesiyle ürpermekteyim
Aczimin giryesine bakma, baharı beklemekteyim
Sorgusuz sualsiz hikmetinle gün be gün, her an erimekteyim
Can da sensin canan da, görüntüden ibaret varlığında bedenim
Vahîd’sin, mutlak olan sensin, kandıramam kendimi nâ-çâr nöbetlerdeyim
Yetiş Ey Mâlik-ül Mülk, Yetiş Ey Melik, sırlı bir aleme mest, ney gibi inlemekteyim
Sen Samed’sin ben muhtaç, sen Şekûr’sun ben şükran, lüfuna aç, el-an tevekküldeyim
İmdat bende yardım sende, bidat bende Mü’min sende, bir afat sonrasında tefekkürdeyim
Ya Kahhâr, Ya Müzil, YaCebbâr, Ya Celîl, Ya Berr, Ya Vâli, Ya Velî, Ya Hakem, Ya Alîm, Ya Azîm

‘la ilahe illa ente subhaneke inni kuntu minezzalimin’
Sensin -gayrısı yoktur- benim ilahım, eksik olan benim, sen münezzehsin, ben nefsine zulmedenlerdenim