Ab-ı Hayat Şiiri - Efe Güngör Gülsever

Her sabah kapımda sensizliğin habercisi.
Ellerimle gömdüğüm umutların bu son sesi.
Fotoğraflarda gördüğüm yüz, neyin nesi?
Ne kadar yabancı, sen olmayınca hepsi.

Gönül seni hapsetmiş düşüme.
Yürür ayaklarım, ardı sıra peşine.
Soğuktur orada şimdi akşam, üşüme.
Kaç zamandır dermansın, geceme gündüzüme.

Çiçekler bize bakmamalı, solmamalılar bu devirde.
Asla göremeyeceğim yüzünü gözlerimde.
Sanki içmiş gibisin ab-ı hayattan.
Mahşerde bile sana kavuşmak bana haram.