Ab Şiiri - Abbas Paksoy

Ab

Avrupa’dan gelmiyor, heyetimiz.
Hıristiyan olmak mı, niyetimiz.
Bitmek bilmiyor kine, diyetimiz.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Dürüstlüğü, gelip bizden aldılar.
Gençliği de, sinsi, sinsi çaldılar.
Bizden bize, teröristi saldılar.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Şeref, gurur, hasiyet, namus bizde,
Güya; bizi düzeltecekler, sözde,
Çok gizli, planları vardır, özde,
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Dini, bizim dinimizden, geride.
Gayri meşru yetişiyor, türü de.
Domuzdan başkası yoktur, sürü de.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

AB’nin, bitmeyin standartları.
Yolunu, edemedik daha yarı.
Elimizden gidecek, bizim karı.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Vallahi billahi, yalandır sözü.
Türkiye’nin, madenlerinde gözü,
Hepsinin, bitmiş tükenmiştir, özü.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Bize, insanlığı öğretecekler.
Soluk almadan ölüyor, bebekler.
İnsanız diyorlar, sapı silikler.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Nasıl bir medeniyetmiş, bu böyle.
AB’ye giremen, neylersen eyle.
İster göbek at, istersen pop söyle.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Biz, içimizi temizlersek, yeter.
Yurdumuzda, lale, sümbüller tüter.
Avrupa dediğin, zehirli eter,
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.

Türk’ün, Paksoy’dan başka yoktur, dostu.
Taviz verirsen, yüzdürürsün postu.
Papası bile, zehir’ini kustu.
Yahu, nesi vardır ki, Avrupa’nın.