Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
GÖRÜLMÜŞ MÜDÜR Kİ
Görülmüş müdür ki kentli köylüyü
Başına taç yapıp sevebilir mi?
Bir köylü düşünde güzel soyluyu
Yuva kurup mutlu edebilir mi?
Fakir olan kişi der zengin başım
Zengin olan kişi der fakir hasım
Halk birbirine der ise hısım
Hiç biri husumet edebilir mi?
Birbirine eğri baksa kişiler
Birbirine mezar deşip eşeler
Gülseler de kaçar bütün neşeler
Birbirine dostluk edebilir mi?
Birbirine gülüp gülle varılsa
Birbirini sevip dostluk kurulsa
Gönül birlik kurup bilip sarılsa
Dost dostunda nefret edebilir mi?
Fakir zenginini severek bilse
Zengin fakirinin gözyaşın silse
İkisi bir olup yaşayıp gülse
Öteleyip ayrım edebilir mi?
İSMAİLOĞLU’yum birlik olalım
Sevelim sayalım huzur bulalım
Gönüller yapalım gönle dolalım
El dostları düşman edebilir mi?
- 01.10.2014 – Tozkoparan/İstanbul
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta