Köhne bir evim belki, yıkıldı yıkılacak,
Her taraf toz duman, her yer her yerde
Kim derdi yıllar sonra, birisi uğrayacak
Kapı, kapı üzerine örttüğüm halde
Alışmış dört bir yanım bu derin sessizliğe
Sen engin bir okyanus,
Ben kağıttan bir gemi
Nasıl tahmin ederdim,
Boğacağını beni.
İçim sana yazılı,
Dizelerle doluyken
Gönlümde;
Baharı son bulmuş ağaçsın sevgili
Bin bir zahmetle beslediğim umut
İncecik bir dalında
Kalan son yaprak gibi
Mevsimlere direnen.
Ben İzmir deryasında bir karış kuru toprak
Sense sinemde açan rengarenk kır çiçeği
Dur zaman, akma şimdi, düşme takvimden yaprak
Meylim bahara değil sanadır kır çiçeği
Yokluğun kara kıştır dört bir yanım kar boran
Ay ışığı yüzüne şimdi nasıl vurmuştur
Yüzün bir ateş gibi parlıyordur gecede
Yıldızlar bile şimdi kadeh tokuşturmuştur
Senden bahsediyordur her sözde her hecede
Basıp gittiğin her taş kendini saklıyordur
Not: Şiir Cemal Safi'ye aittir. Çok sevdiğim bir şiir ve sitede yer almadığı için paylaşmak istedim.
SANEM
Kâbemin sanemiydin saltanat döneminde
Kalmadı gözlerimde nemin de önemin de.
Yanıldım,
Yenildim,
Değiştim...
Utangaç gönlümün mahçupluğuyla
Karşında dili tutulan adam
Değilim...
Aklım, gönlüm firarda senden ayrı düşeli
İstemez başka bir his düşünmez senden başka
Her hücrem intiharda neredesin sevgili
Bende bir ben kalmadı alıp gittin ne varsa
Doğrudur her tarafı seninle doldurduğum
Giymeyi
heyecanla beklerdim
çocukluğumda bayram elbisesini
baş ucumda tutarak
Çocukluk güzel de
-
Can Altınsoy
Tüm Yorumlarharika dostum