Aa....ERCİYES Şiiri - Hüseyin Zarar

Yine başın dumanlı zirveler görünmüyor,
Ne ses var ne bir seda çok durgunsun ERCİYES?
Boranların esmiyor yağışlar görünmüyor,
Sana hiç yakışmıyor bu durgunluk ERCİYES!

Şah melikten bakınca heybetini görürüm,
Azığımı hazırlar bohçamı da dürürüm,
Yayılsınlar diyerek hayvanları sürürüm,
Senden uzak kalmak mı imkânsız şey ERCİYES?

Yamaçlarında uçar kartallar ve doğanlar,
Eteklerinde yaşar bin bir çeşit canlılar,
Zirveden gelen suyu içer bütün varlıklar,
Taşın toprağın suyun bereketli ERCİYES.

Erimez zirvende kar dört mevsim geçse bile,
Aşikârdır konumun söylenir dilden dile,
Efsane anlatılır ulaşmaksa nafile,
Dünyada erişilmez büyük sırsın ERCİYES!

Develi ve Tomarza yeşil hisar ince su,
Yahyalıdan çıkarmış zirvelerden gelen su,
Pınarbaşı ve Bünyan hacılar ilçeler bu,
Beldesi köyü ile saysam bitmez ERCİYES.

Toprağının insanı seninle gurur duyar.
Evine iş yerine resimlerini koyar.
Ressamlar tablolarda duvarda seni boyar
Seyredilmeye doymaz doyulmazsın ERCİYES!

Babasından oğluna dedesinden torununa,
Bir hikâye bir masal söylenir onuruna.
Yunus gibi okunur şairin yorumuna,
Gönüllerde bir taht sın yıkılmazsın ERCİYES!

Hüseyin seni yazsa yazmakla bitiremez,
Ne kâğıt ne mürekkep sonunu getiremez,
Senden uzak olsa da özünden götüremez,
Sen kanında canında ruhundasın ERCİYES.

Hüseyin zarar