a-Yoruldu dizlerim! Şiiri - Mikdat Bal

Yoruldu dizlerim!

Ellerin gülü var koklayıp durur
Baharda karakış yaşıyorum ben
Azrail tepemde yoklayıp durur
Dünyanın işine şaşıyorum ben

Kimisi kapıda kimi eşikte
Kimi sal üstünde kimi beşikte
Kimi sapa sağlam kimi döşekte
Yoruldu dizlerim düşüyorum ben

Bitti nefeslerim bitti sözlerim
Gözlük kaba geldi görmez gözlerim
Kalmadı takatim tutmaz dizlerim
Düzde sendeleyip şişiyorum ben

Kavuşmamış asla Aslı Kereme
Dünyayı sevenler düşer vereme
Koskoca bir ömür çektim cereme
Nedamet narında pişiyorum ben

Çok şükür Allah’ım kul dedi bana
Dini islâm seçti yol dedi bana
Rahmeti geniştir gel dedi bana
Yaratan Mevla’ma koşuyorum ben

Ey Mikdadî gönlün neşeyle dolsun
Tövbeye gelenler merhamet bulsun
Dünyanın varlığı ellerin olsun
Yüreğimde iman taşıyorum ben

Şair Mikdat Bal