Kah esirim kah özgür, kah bir altın kafeste
Kah taş gibi yedi kat Sema’dan düşüyorum
Gaf dağı, denizleri geçerim bir nefeste
Hayalde hudut olmaz dağları aşıyorum
Sürekli takipteyim elimden kalem düşmez
Yazıp rahatlıyorum yazarken kafam şişmez
Biraz heyecan gerek ateşsiz bir şey pişmez
Gerçek şu ki bir nevi yanarak ışıyorum!
Dertlerimi gizleyip bazen ederim mizah
Memleket hasretiyle nasıl ederiz biz ah
Şiirlerin bazısı özlemi eder izah
Gönülleri ısıtır kendim hep üşüyorum
Kırk iki sene oldu Çaykara’dan çıkalı
Tıfıl delikanlıydım ağarttım saç sakalı
Artık eskisi gibi değilim fiyakalı
Ne idim de ne oldum halime şaşıyorum
Pişer durur gurbetçi hasret tenceresinde
Bıçağın biri sırtta biri haçeresinde
Nice anılarım var Çaykara deresinde
Arada hatırlayıp yeniden yaşıyorum
Der Mikdadî yorgunum halimden bitap gibi
Dertleşirim köyümle, sözlerim itap gibi
Yüreğime kazındı okurum kitap gibi
Memleket sevgisini gönlümde taşıyorum
Şair Mikdat Bal
Mikdat BalKayıt Tarihi : 12.11.2016 21:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!