Ruhun dingin,Duyguların zengin,Yüreğin engin olduğunda
Bir gün acılarda ölür...
Ayın şavkında,Yıldızlar ışığında,Karanlık kaybolduğunda
Bir gün acılarda ölür.
Gecenin karanlığı bile iç çekiyordu şu halime
Yaralı çakallar gibi oluyor du hislerim,ulurken
Hayalinde yavaş yavaş izin istiyor gitmek için
Gün ışımaya dönüp,yıldızlar kaybolurken.
Çiçek çiçeğe değdiğinde,yüreğini ellediğinde
İçinde yeni duygular belirip,şekillendiğinde
Aç gönül pencereni sonuna kadar,kır menteşeleri
Bahara çevir yüzünü,sevgiler dillendiğinde.
Bunca yıldız varken neden karanlık hala gökyüzü sana
Öyle bir ışılda ki,siyah leke değmesin dünyana
Sev dünyayı,sev insanları doyarcasına
Patlat yüreğini...sevgi konfetileri dağılsın her yana.
19.03.2008
Kemal YazanKayıt Tarihi : 19.3.2008 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!