A Neyleyim Şiiri - Halil Müftüoğlu

Sensiz sabahı neyleyim,?
Kollarında uyanmadıktan sonra.
Yaşattığın mutluluktan,yanaklarım al al olmuş,
Kokun ve öpücüklerinle,uyanmadıktan sonra.
Ve güneş çılgınca bakarken bize,
Haydi uyanın aşıklar,dedirtmedikten sonra,
Neyleyim sabahı.?
Sensiz lokmaları neyleyim,?
Her lokmayı seninle paylaşmadıktan sonra.
Minik serçelerin paylaştığı gibi,
Ağzından almalıyım çiğnediğin her lokmayı,
Ağzının tadı, ve lezzeti karışmalı
Sen çiğnemelisin bense yutmalı,
Neyleyim sensiz yağmurları,?
Altında iliklerimize kadar ıslanmadıkça.
El ele dolaşıp şakalaşıp,
Evimize kadar koşmalıyız.Nefes nefese.
Eve varınca da,
Islak elbiseleri üstümüzde kurutmalıyız.
Sonra demlenen çayı içerken,
O çayın şekeri sen olmalısın..
Her yudumda seni bedenime dağıtmalıyım.
Böyle Olmadıktan sonra neyleyim yağmurları.?
Neyleyim sensiz akşamları.?
Bir yudum çorbamı, seninle paylaşmadıktan sonra.
En güzel dizileri senin dizinde izleyip,
Saçlarımı karıştırmadıktan sonra.
Neyleyim akşamları vede o akşamın uykularını?
Senin nefesini yatağımda solumadıktan sonra.
Karanlık gecelerde yâr,arz-ı endam eylesin.
Ferhat’a Şirin neyse,sende bana öylesin.
Esen bütün rüzgarlar, şarkımızı söylesin.
Müftüoğlu bu ömrü, sevgilisiz! Neylesin?

Koş artık kollarıma vücut vuslat eylesin.?