Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Ustalaşmış kaleminize sağlık, bir umut ya belki bir gün bizde sizin gibi usta bir şair oluruz
Kaside ( sevgiliye sunulan methü sena ) özellikleri taşıyan güzel dizelerinizi okumaktan mutlu oldum. Değerli dost; sizin de bildiğiniz gibi yaşamın noktası, virgülü, küçücük bir zerresi bile şiir olabilen bir anlayış çağında yaşıyoruz. Şiirlerin her türlü duygu ve düşünceleri iletmesi kadar doğal olan başka güzellik olamaz. Bir güzel şiir okumuş olmak derinden derine alacağımız huzur dolu bir nefese bedel; gözlerimize parıltılı ışıkları ulaşam bir mutluluk olabiliyor. Paylaşım için teşekkür ederim. Tam puan ve Ant... Başarılar değerli dosta, başarılar....
Kutlarım hocam yazan yürek susmasın.Dost kalemede selam olsun.Ant.
bu güzel şiir için kutluyorum sizi....tebrikler dost
Değerli müdürüm.
Şiirime gösterdiğiniz alakadan dolayı teşekkür ederim. KAMİL sözünün anlamı tam - bütün - eksiksiz - kusursuz -Erişmiş - yetişmiş -Olgun - İlim,irfan sahibi. Demek,ki siz kamil olanı bulamamışsınız. Çünkü KAMİL insan yürek dağlamaz yürekleri ferahlandırır. Kamil insanlar manevi hal ehlidir. Doğruya sevk edicidir. doğru yola davet edicidir.
ah hocam elden tutan kamil aramakla meşgülüz amma kime kamil idiye bağlandıysak yüreklerimiz dağlandı hakkımız elimizden alındı şiir güzeldi tertemiz duyguları kutlarım
====================
ah hocam elden tutan kamil aramakla meşgülüz amma kime kamil idye bağlandıysak yüreklerimiz dağlandı hakkımız elimizden alındı şiir güzeldi tertemiz duyguları kutlarım
====================
değerli Mahmut baba yüreğiniz dert görmesin şiir tadında kalın tam puan ++ antoloji ile selamlıyorum sizi ve güzel eserinizi..
Aziz Kardeşim!
yine harikulade
saygılarımla tam puan
budaacizane
Nar-ı Beyza
Gül varken meyledilmez sümbüle,
Güzel varken rağbet olmaz çirkine,
İrfan meclisinde iltifat edilmez cahile,
Şayanı hürmet olmaz ermeyince kemale.
Etmezsen iştiyak-ı muhabbeti amelle,
O nazlı sevgiliye kavuşmak olur nafile.
Murat hasıl olmaz yanmayınca can-ı bedenle,
İhtiras tutkudan öteye gitmez imrenmekle.
Girmeyince halden hale cuş-u şevkle,
Görüp erişemezsin gül içindeki güle,
Öz can içindeki candan öte sevgiliye,
Nar-ı beyza ile dönmek gerek divaneye.
Bilal Özcan
.Üstadım:Başarılı çalışmanızı candan kutlarım. Yüreğiniz de ilham. )) kaleminizde edibiniz daim olsun Hürmetler.++..
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta