Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
öfken kime? işte şimdi sana ne takma..ne de çakma bi sıfat yükleyebildim! donuk! kapılarındaki kilitlerde ellerim incidi inan. bi 'herşeyi ben yaptım..!' diye öne atılıyorsun.. bi 'herşeyin sorumlusu o..!' he bi de 'edilgen'i var.. dahası böylesine silik bir gecede (ki burası bence:)) okurken şiirini kafamın üstünde beliren bi siluetin fısıldadığı absurd günahlar bütününden bahsetmek istemiyorum! bu eğlenen öfke niye? kime?
Dostum Azazel'in çelik kılıcını kınından çıkarmışsın yine! Buralarda bir yangın çıkarmaya ne dersin gerçi çürük odunları ateşte sevmez fakat geride kalan kül yumaklarıyla yeni yaratımlar inşaa edebilecek savaşçılar da (ŞAİR) yok değil.
Ateşini besle....
Ateşini besle....
Ateşini besle....
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta