A’mâk-ı Nihan Şiiri - Esra Erdoğdu

Sualler sıralanır kelimeler ardılı batın da
Kimdir lâl i vuran bir avuç sorguya

Kalemim dilim, dilim yüreğim.
Yüreğim her zaman senin için sesim

Mührü lâl bir kelepçe dilden yüreğe.
Sen de ne lâl var ne kelepçe.

Naçarsa biçare, olmuş adı zalime.
Ne yapsın çare, el dönmez ki yer e

Lâl vurulacaksa düşe, hani nerde belce
Düşme sakin çeşm(e) ,akmasın gece

Günahkâr olan ne eldir ne de dil,
Lâl i mührü vuran… Alın yazısı, iki dağ arası.

İki kaş arası ıslık sesi
Çıkmayan sesteki es i, mimler eceyi

Pes midir esen es te,
Bir tutam es, bir tutam ses, bin tutama eş.

Abdal olan anlar, ne gerek var söze
Söz kelamdan yoksunsa, bir fiske vurur çeşm(e)

Naçarım, dünyamın hali duman.
Od umdur her yani ataşa tutan.

Ben ne yüksekteyim ne yerde.
Ben dünya ile ahvalde.

Ben kimim ki bu bedende.
Emanettir yüreğim senle

Ey maî liginde boğulduğum derya,
Yumma dalgalarını bana.

Elbet gelir seda Kalubela da
Adını anarsa âdem çığlığına.

Sen beni bana, bende seni sana.
Ne hacet bu dünyada anlatmaya.

Hak’tandır hakana sesi.
Yok, başka bir dili.

Yükü bilen ve körükleyen Şeyda.
Şeydanın adi Mecnun ya da Leyla.

Mihri kesmiş yalnızlığa, atmış imzasını söze.
Âdem küskün kalmış ateşe.

Murat var mı ki bülbülde,
Gül bilmez olmuş bu hale.

Gül bekler bülbülü yürek bağda,
Yürek dağda, bülbül nerde, gül orda, od orda

Fukara dır yüreğim, Kâbe yolunda.
Kâbe dır ki hep göz ucunda

Ne yapar bu fani sana, senden yana,
Saklanır mısralara, mısralardan saklananlara

Ben el verdim düşe, düş gecede,
Düş palandöken de düş dökmekte

Gözlerim aynandır gerisi beri
Yok, başka cihanda bir adı

***

Bilmeceler bilmeceleri bilmece gibi konuşur

Pervane midir od la yanan.
Ataş mıdır pervane olan

24.08.2007