a-Köylümüzün durumu Şiiri - Mikdat Bal

Köylümüzün durumu eskiden ne zor idi
Dünyayı tanımazdı insanımız kör idi
Hiç bir şey değişmezdi yeni işler hor idi
Yine de özlüyorum ey gidi eski günler

Dürüsttü insanımız birbirine yâr idi
Kardeşten de ileri herkes kafadar idi
Büyükler dinlenirdi saygı, sevgi var idi
Sohbeti hazlıyorum ey gidi eski günler

Çoğu gurbete çıkmış köy herkesi almadı
Aniden zengin olmak hiç de iyi olmadı
Bazıları şımarmış insanlığı kalmadı
Görüp de sızlıyorum ey gidi eski günler

Eskiden aç gezenler şimdi derdi şişmanlık
Komşuluk sona ermiş baş göstermiş düşmanlık
Bundan rahatsız olup kimse duymaz pişmanlık
Dehşetle izliyorum ey gidi eski günler

Gerçekleri yazarak kurtulmalı vebalden
Gördükçe hayret eder üzülürüm bu halden
Geçti benden bu dünya umut yok istikbalden
Kış oldum buzluyorum ey gidi eski günler

Ne oldu insanlara neden beni duymazlar
Bu uyku, bu gafletten acep neden aymazlar?
Dilerim buz yüzünden ayaklarım kaymazlar
Yolları tuzluyorum ey gidi eski günler

kırk iki sene oldu dışarda duruyorum
Köyde olup biteni sürekli soruyorum
Sanki bir pencereden köyümü görüyorum
Uzaktan gözlüyorum ey gidi eski günler

Yaylaların komların hasretini çekerim
Hayatımız böyledir mecbur boyun bükerim
Elden ne gelir deyip göz yaşımı dökerim
Gurbette yazlıyorum ey gidi eski günler

Der Mikdadi dilerim uyanacak köylümüz
Birbirine güvenip dayanacak köylümüz
Ne günaha girecek, ne yanacak köylümüz
Gönlümü nazlıyorum ey gidi eski günler

Şair Mikdat Bal