Boşluğa bakar gibi, gözleri dalıyordu,
Onun çaresiz hâli, umudu çalıyordu,
Boğazında düğümlü, öyle çok şey vardı ki,
Cevapsız sorulara, acep zaman var mı ki.
Düşünceler üst üste, kafasında gezindi,
Karar gibi bir cümle, ketum dile tez indi,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
