Ve kadınla elele, koltuğa yürüdüler,
Bunla beraber bir de, niyeti sürüdüler,
Oturdular koltuğun, yakın bir kenarına,
Bakışlar dokunmuştu, yüreklerin nârına.
Önce kısa bir süre, sessizce bakıştılar,
Sanki yürekte açan, en güzel nakıştılar,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
