Çıkmışım bir yola, uzar da uzar.
Değişecek olsam yabana gider.
Çeksem de bu yolda ben çok âh-û zar.
Dönmem ki bu yoldan Sübhan'a gider.
Bu yolda doludur bir çok meşakkât.
Ola ki bu yolda canın da gider.
Meşakkât sırtına binse de kat kat,
Veririm canımı kurbana gider.
Gelse feriştehler seyrime benim,
Onlar da benimle Sultan'a gider.
Çıktığım bu yolda tevhit ederim.
Bu yolun devamı cennete gider.
Rûfaîyim pirim Ahmet Rufai.
Yolumuz hak yoldur, meydana gider.
Menzil alan bundan olmaz mürâî.
Bu yolun en sonu Rahman'a gider.
Kayıt Tarihi : 18.5.2013 15:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (9)