A - Bir delinin hutbesi! Şiiri - Mikdat Bal

İmam geç kalınca delinin biri
Dedi ki boş kalmaz imamın yeri

Bir yandan sarığı takınıyordu
Cemaat deliden sakınıyordu

Emin adımlarla minbere çıktı
Cemaate dönüp onlara baktı

Hutbeye hamt ile başlayıverdi
Çok hassas bir konu işleyiverdi

Çift yarattı Yüce Rabbim her şeyi
Kimi fakir, kimi dönmüş köşeyi

İnsan iki zümre iki çeşittir
İmtihan yönünden herkes eşittir

Kimisi zengindir şükretsin diye
Fakir sabır edip zikretsin diye

Sözleri herkese dokunuyordu
Yüzünden öfkesi okunuyordu

Emri bil-marufu yapanınız yok
Allah’a hakkıyla tapanınız yok

Gönlünüz dopdolu nefretle, kinle
Sürdüğünüz hayat bağdaşmaz dinle

Dışınız Müslüman içiniz sinsi
Şeytanlaşıp çoğu bozuldu cinsi

Fakir sabretmedi zenginler azdı
İşleri Allah’a hep itirazdı

Lanet olsun size deyip kestirdi
İmam yokluğunda dehşet estirdi

Ey ikiyüzlüler kalkın namaza
Sadece bu namaz edilmez kaza

Bu hikâye gerçek, tercüme ettim
Mikdadi der yoktu başka niyetim

Şair Mikdat Bal