A... Benim Yangın Yüreklim

Yangın yerindeyim
A... benim yangın yüreklim
Bilmez misin ne haldeyim
Yastığım, ranzam, zincirim
Bekle beni bir sabah
Belki Çıkagelirim,
Gelirim gelmesine ya..!
Ne derler sonra bilmez misin
Mahalleyi eşkıya bastı
Haber edin jandarmaya diye
Avazı çıktığı kadar bağırmaz mı
Ödlek baban,
Jurnalci abin
Vede dalkavuk komşuların,
İşte böyle yangın yüreklim
Bilmez misin seni
Ne çok severim ben
Bir kez bekle de yeter,
Tunçtan bir heykel olurum, evinizin karşısında
Yani bir kez gel desen
Arzın merkezine gitmez miyim bu yerden
Seni bekliyorum desen,
Kollarıma bir çift kanat takıp
Uçup sana gelmez miyim
Yani gelsem ne yapacağız,
Kırk gün, kırk gece davul mu çalacağız,
Zaten çıktı adımız dokuza
İnmez sekize
Bizde sana uygun kız yok demezler mi
Aksini düşünmek,
kurgu film olurdu herhalde
Şimdi senin olmadığın yerde
Yani bir yangın yerinde
Hep seninleyim
Gecemde, gündüzümde
Yıldızları tutup indirdiğim saatlerde
Sigarayı üç pakete çıkardığım günlerde
Akrebin ense kökümde gezdiği yerlerde
Bir ziyaret saati öncesinde beklerken seni
Sanal bir beklentide
Yüzde yüz gelmeyeceğini bile, bile
Yatırıp gözlerimi, gelen her ziyaretçiye
Seni bekliyorum,
Gel diyeceğini beklediğim saatlerde
Bir isyan büyüyor boynumun hançeresinde
Bir yangın çıkarıyoruz, en uzun maltasında cezaevinin
Tüm içimdeki öfke sensizliğe aslında
Çaresizlik boynumuzda asılı bir engizisyon çağ nöbeti
Ve ben sana kaçıyorum,
Sensizliğin olduğu her yere
Gelde çık işin içinden
Gelde bir intihar yalnızlığını çıkart boynumun ağrısından
Duvarlara çizdiğim resminin fırçasından
Bir yol çizip sana geleceğim
Vermeseler de seni bana
Son şansımı deneyeceğim…………!