hiç gün ışığı değmeyen kuytularıma çekilmiştim..kırgınlığımı örtülediğim cam duvarlarım,sevincimi ötelediğim yabansız baharlarım vardı derinlerimde..
''bi daha güneş doğmayacak'' dedim..kardelenlerimin etekleri tutuştu..telaşlarım bitti..kabullenişlerim serildi hücre çeperlerime..duvarlarıma kırlangıç resimleri yaptım herşeye rağmen.
paldır küldür düşmüştüm hayatın çatısından..kalbimin bütün kemikleri kırılmıştı.. ''hiç incinmemiş'' rolü kestim..burnumu ve kuyruğumu sepeledim acıyanlarımın üstüne..umut ''unut'' komutuna yutulmuştu.hayat tuzlayıp çatır çatır yiyordu bütün eriklerimi..kayalıkların içinde kaybolmuştum..
sonra sen geldin sessiiiz sedasız..içimdeki tohumlar ayaklandı.her bi sözün yara bandı..her dokunuşun tentürdiyot..tenime değen her bir nefesin sargı bezi..Tanrı zaman zaman ödüllendirirmiş kırık kalpleri..bu oydu galiba.gözlerimle buluşan her tebessümün kurdelasız hediye paketi..gülümsediğinde içtenlikle kaybolan mavilerin tanrının bana sunduğu en yüklü bahşişti..
sevdim seni..hiç tecrübe etmemişcesine..hiç cesareti kırılmamışcasına..hiç bitmeyecekmişcesine..kardelenlerim sardunyalarımın boynuna sarıldı.kutuplarımı afrikanla ılıttın..mecalsiz yüreğimi doğrulttun..yaş gözlerimi çınar köklerine beledin..zaman çift mavili dondur...ma idi..bütün ateşten gömlekleri soyunmuştum bi solukta..kabuksuzdum,pırpırlı,yerçekimsiz, asude.
dilen..miştin Tanrıdan..haykırılmıştın..amannn ne de çok yakışmış sana bu istenmişlik.aman ne güzel göğermiş göğün..
artık kayalıklarda açan bir çiçektim.aşk sıvazlamıştı gözlerimin sırtını..
bilir miydim gideceksin?
a benim sevdiğim..a benim kimsem..a benim mahremim..a benim ''iyiki var'ım''..a benim sakarım.iyileştirdiğin yüreğimi düşürdün avuçlarından..dağıttın pul pul..bütün kemikleri kırıldı kalbimin..
Nurcan Usta DirikerKayıt Tarihi : 13.6.2011 01:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!