A- Anonim Hikayeden şiire, Fıkra

İmam Efendi bir gün namazı kıldırırken
Kaçırıvermiş idi başını kaldırırken

O kadar utanmış ki, namazı terk eyledi,
Hemen evine varıp hanımına söyledi

Hanım, demiş. Camide böyle bir kaza oldu.
Cemaat duyar duymaz hepsi seslice güldü

Ben artık hiç kimsenin karşısına çıkamam.
Bu köyden, gidiyoruz yüzlerine bakamam

Demiş ve taşınmışlar uzaklara gittiler
Bir yellenme yüzünden o köyü terk ettiler

Aradan yıllar geçmiş, hoca özler köyünü
Ziyaret etmek ister akrabası soyunu

Hanım, kalk gidelim der umarım unutmuşlar
Benim yerime zaten başka imam tutmuşlar

Köye vardıklarında genç bir çoban görmüşler.
Adın ne soyadın ne yaşın nedir sormuşlar

Adını soyadını söyledi ve ekledi
İmam da bu çobandan iyi haber bekledi

Tahsilim yok yaşımı tam bilmiyorum kendim
İmamın yellendiği sene doğdum efendim

İmam der hanımına bitmeyecek acımız
Bu köyde bize yer yok milat olmuş kıcımız!

Şair Mikdat Bal