Abdullah bin Mübarek, bir yere gidiyordu.
Yolda bir çocuk görmüş çobanlık ediyordu
Şuna gidip Allah’ı öğreteyim diyordu
Evlâdım, sen Allah’ı bilir misin? demişti.
Çocuk der ki: “Kul nasıl sâhibini bilmez ki? '
Görüp de inkâr eden iman ile ölmez ki
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Çok güzel ve de çok anlamlı bir menkıbe.Kutlarım.
Timur İlikan
YAŞAMA GAYEMİZİ YARADILIŞIMIZDAKİ O İNCE MEVZUUYU NE DE GÜZEL TAM VE DÜZENLİ YUMUŞACIK BİR DİLLE ,ÜRKÜTMEDEN KORKUTMADAN ÖĞRETME AMAÇLI BİR ÇALIŞMAYDI........ ZEVKLE VE HAYRANLIKLA OKUDUM MSJ LARI DA HERKESE ULAŞMASI DİLEKLERİMLE KUTLAMAKTAYIM .KALIN SAĞLICAKLA HOCAM ..........
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta