BİR ŞAİRİN GÜNLÜĞÜ
(16.09.15 ÇARŞAMBA)
Bir yanılgı bana onu gösterdi. Kredi kartımdan çekilmiş gibi görünen bir bedelin peşine düşmüştüm. Gaz şirketine ulaştım. Taşınmıştı. Okul yakınken uğrayım akşam yazdığım kavvam yazısı ve şiirimi yayımlamak istedim. Yolun sonunda o vardı. Yine reklam broşürü dağıtıyordu. Beni görünce sevindi. Elimi öpmek istedi.
Kabul etmedim. Puanım iyiydi dedi. Tercih yapmadım. Olsun dedim ben 9 sene kaybettim. Eşimle kavgalıydık. Bundan 20 sene öncesi olsaydı beni bir tercihe zorlayabilirdi. Ama artık bu imkansızdı. Bu aşk platonik kalmaya mahkumdu. Yanındaki çocuğu resimdeki mi diye sordum. Yok dedi. Arkadaş bu. Resimdeki nasıl biri dedi. Dikkatli bakmadım dedim. Ama istersen tekrar bakarım. Yok dedi biz onunla arkadaşız. Burda mısınız dedi. Nasipse dedim. Davet etmek isterdim olmadı.
Okula vardım. Aklım ondaydı. Hiç sevmediğim bir eski idareciyle karşılaştım. Yağ çekiyordu bana. Benim fen lisesinden ayrılmama sen mi neden oldun dedim. İnkar etti. Önceki idareciye yıktı. Ondan kurtulup işime bakayım dedim. Sonra onu aradım o bıraktığım yerde yoktu. Bu adam bir şeytan o bir melekti. Ya rabbim ne kadar saf ve temizdi. Ben onun bu temizlik ve berraklığına tutulmuştum bir baba gibi.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
