oturmuşum yalnızlığımın içinde kendimi seninle avutuyorum, oğlum
eşyaların dilini sen hala bilmezsin
ben gün boyu eşyalarla anılarımı paylaşırım
seni büyütürüm koşuşlarınla koltuktan koltuğa
anenin gülmeyen yüzüne gülümseme çizerim, umut açarım ufkuna
oturmuşum yalnızlığımda kendimi seninle avuturum.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
