949 Bizim Diyar -Bizim Yiğitler

Serdengeçti ruhlar bizim diyârın,
Düşü bitmez gerçeğinin peşinde.
Nihâyetsiz düşüncede bir yârin,
Gönlüne girmenin son eşiğinde.

Nurdan ışıltılar üstünde zaman,
Ezel ve ebedin ardına doğru,
Mü’minlerde bir heyecan her zaman,
Yaşaması bile bir derin ağrı.

Hesap versin, dirilen tüm ölüler.
Emanete emin kimler kalmıştı?
Resûllere verilirken çileler;
Kusura ‘Elif’siz mimler kalmıştı!

De ki: din gününde hep aynı konu,
Mahreminde namus büyük alemin,
Dünyevî bu işin başı ve sonu;
E l h a m d ü l i l l a h i R a b b i l A l e m i n.

---------

Bizim Yiğitler

Bir keşiş kızına vurulmadan hiç
Kerem’in yandığı közden bahsetmez
Mecnun gibi ta küçükten sevmeden
Çöllere vurmadan özden bahsetmez

Kadim bir töreye ve farza bile
Aşk uğruna karşı durmak nafile
Gönlünde Cenneti olmayan güle
Bülbülce şakıyıp yazdan bahsetmez

Onlar ki vurursa arza yumruğu
Arştan gelir “Kalu Bela” buyruğu
Ve baş göz üstüne deyip bayrağa
Sarmadan şehidi sözden bahsetmez

Dünyevî’yim özlediğim yiğitler
Doğacak ve sarsılacak tağutlar
Şiir diye doldurduğum kâğıtlar
Gayrısına sizden bizden bahsetmez