91 Numara Şiiri - Murat Yılancı

91 numaraya vardım sevgilim. Beraber kurduğumuz son hayalimizi gerçekleştirmem için 9 tane kitap kaldı. Önceleri bitiremem diye üzülürdüm, şimdiyse bitecek diye korkuyorum. Daha önce hiç düşünmedim ama biterse ben ne yaparım…
Sen hatırlamazsın sevgilim; ama bu gece sen gideli tam 764 gün oldu… Neden beni bırakıp gittin..? Ben sana ne yaptım ki..? Neden bana bu acıları çektiriyorsun..? Gidişinin dönüşü yok madem, benden de sana bir tek damla gözyaşı yok..! Çünkü sen; arkana bile bakmadan, vedalaşmadan, beni terk edip gittin… Çünkü kaybettim, her gün batımında, okuduğum her satırda, yıldızları seyre daldığım her an seni kaybettim…
Eskiden, yüzünü görmeden bir an bile dayanamam derdim… Bazı şeyleri sana anlatmadan… Sesini, kokunu duymadan… Bir an bile dayanamazdım… Sonra o gün gelip çattı. Sensiz çok zordu, sonraki günler daha da zor… İçimden; böyle devam edemeyeceğimi, her şeyin daha da kötüye gideceğini biliyordum…
Sen hatırlamazsın sevgilim; ama bu sabah, sen öleli tam 765 gün oldu… Evimiz hala sarı renk, içerisi yine nem kokuyor ve odam o zamandan beri soğuk… Elveda sevgilim, gün ışımaya başladı yine, usul usul çekiliyor karanlığım. Güneşin ilk ışıkları yüzüme vuruyor sevgilim ve ben yeni günle tekrardan başlıyorum seni kaybetmeye…