91’de Ferman Şiiri - Remzi Çakın

Dünya alem adına
İnsanlık havarisi kesilen
Kurum ve kuruluşlar,
Ben, Güney Kürdistan’lı
İnsanca yaşamaktan başka
Hiçbir isteği olmayan,
Yılların zorbalığına direnen
Dört parça Kürt’ten biriyim.
Ne karaya oturmuş bir balina,
Ne de “Karaburger”le beslenen
Amerikan patentli Arap’ım.
Ben savunmasız, aşı olmayan,
Kimyasal gazların korkusuyla
Çıplak, yalın ayak dağlara tırmanan
Mazlum Kürt halkıyım.
Sen, Emperyalist Bush Dayı!
Ve sen, sosyalist mirası
Bush’lara, Muş’lara satan
Gurnercof Amcalar!
Dünya hizmetinizde…
Takın-takıştırın,
Sürün-sürüştürün,
İstediğiniz yere yerleştirin.
Güvenceniz Birleşmiş A.Ş.
Afganistan işgal edilmiş,
Markası uygun değil.
Romanya’da demir yumruk,
Panama’da düzen bozulmuş,
Arnavutluk’ta sistem dikta,
Marka kapitalizm yokmuş.
Kuveyt işgal edilmiş,
Petrol talan,
Serok Bush’dan
Birleşmiş A.Ş’ye
Acil müdahaleye karar.
Fatura, matrah,
Canavar Saddam’a
İdamdan ferman.
Kalan bakiye amortisman,
Kürt’e, Şii’ye, Türkmen’e
Sis dumanlı meydan.
Dönem sonu kâr -zarar,
Şirketler gurubu;
Dörtlerde kesin zarar,
Yeniden geçici mizan.
Saddam’a tescilli ferman.
Güney Kürdistan
Kan revan.
Yollar; yaşlı, kadın, çocuklardan kervan.
Dağlar çamur ve kaygan,
Kadınlarımız yine de doğurgan.
İnsanlık perperişan.
Halepçe’de kalmıştı beş bin can;
Süleymaniye, Dohuk, Erbil,
Kürdistan.
Kaldı yüzbinlerce
Bedensiz yatan can.
Dünya; kör, sağır, faşizan…

Kırıntı sosyalizm kalpazan!
Dünyada kalmadı insan,
Doğada kalmışsa hayvan,
Olur belki; insandan, insan.
1991