904- KARŞISINDA
Oturuyordu karşısında,
öyle masum,
öyle güleç bir yüzü vardı ki...
bakınca eriyordu, sanki kendisi.
Oturuyordu karşısında,
gülüyordu,
belli belirsiz ipeksi,
yedi renk gök kuşağı,
Uçuyordu,
yüreğinde kelebekler,
fakat o bilmiyordu,
Dostun Gerçek
Kayıt Tarihi : 3.7.2021 18:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!