9.15 treni Şiiri - Virata Fafnir

9.15 treni 6 Eylül ekspresi
Alıp yalnızlığımı bir başıma gidiyorum
Kimseye ellemeden rahatsızlık vermeden
Tek güne üç şehir sığacak
Ben yolda üç şiir okuyacağım
Akşam olunca belki toprağı duyacağım
Belki plütonu, marsı, jupiteri

9.15 treni
3. Vagon diye 2. Vagonu sattılar
Mühim mi? Değil pek tabi
Peki neden beni kandırdılar
Niçin yalan duyar bu kulaklar
Şahsıma ve birkaç ben gibiye olmayan biletleri sattılar

9.15 treni 6 Eylül Ekspresi
Sıcaklıktan damarlarımda kanlar buharlaşır
Bir yalnız kedi hayallerimde dolaşır
Bu kedi değil herhangi biri
Yolculuğu yalnızlığın başkenti
Ben neredeysem orası yalnızlığın şehri

9.15 treni birkaç saat ilerisi
Bir yaprak düşer daldan yere
Rüzgar savurur öteye, beriye, ücra bir köşeye
Ücra köşeler yalnızlık barındırır
Bir güneş vardır onu aydınlatır
Sahi her gündüzün vardır bir gecesi
Karanlık ürkütücülüğün başkenti

9.15 treni
Uyku tutmaz saati
Dışarıda kırlar
İçeride yılanlar
İnsanlara güvenimi çaldılar