Donmuş bir ırmağa dönüşüyorum
Kıvrılarak uzuyor uzuyor ve çatlayıp paramparça oluyor gecenin bir yerinde yalnızlığım
Yanıp yanıp sönüyor kentin ışıkları
Bir yolcu geri dönmemek üzere kaçıp gidiyor otogardan
Dilimde şeffaf ağırlaşmalar,
yüreğimde sapık teklemeler var
Tut elimden diyorum karanlığa.
Kaskatı, içten pazarlıklı kopuşlardan dolayı unutuyorum sevişmeleri
İlk işim sana sarılırcasına sıkıca sarılmak düşlerimdeki
o kadına ve onu öldüresiye öpmek olacak, diyorum kendi kendime
Sırları delik deşik olmuş aynaya bakıyorum
En insanca sevmelerimi değil saltça
Etimi kemiğimi dökerek gidiyorsun
Acımasızlığın kadar hiçbir şey sarmıyor artık beni ...
11 Ekim 2018-88
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 27.10.2018 22:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!