8 Mart Şiiri - Gülten Bilir

İçimdeki çocuk avaz avaz bağırıyor,
Bırak ben çıkayım.
Bastırmaya çalışıyorum biliyorum,
Başını belaya sokacak,
Kendi gibi benide yoracak.
Hava buz tükrük misket,
Oluyor ağzımızda.
Bağırarak yürüyoruz hakkımız
8 mart
İçimdeki çocuk çıkarıyor kafasını.
Gözlerimiz boncuk boncuk
Ellerimizde çiçekler,
Gururla yürüyoruz
Birazda buruk
Kadın olmanın burukluğu
Ürkek bakışlarla
Temas ediyor gözlerim.
Bir çoğundaki korkuyu,
Görebiliyorum.
Bir zamanlar öyle baktım.
Bu bakışları tanıyorum.
Eşitlik diye bağırıyoruz,
Kendimizi kandırıyoruz.
Yo patlatmayın gözlerinizi,
Öyle değilmi.
Belki çok ilerde,
Ben görmeyeceğim belkide.
Üç çocuklu anne,
Elinde belinde yanında.
Telaşla ayrılıyor,
Akşama yemek yok.
Demin bağırıyorduk eşitlik.
Kelimedemi kaldı anne,
Oda benden geçti çocuklarıma,
Çocuklarıma eşitlik.
O kiloda bir bayanın,
Işık hızıyla haraketleri
Çizği film gibiydi.
Gülümsüyordu hüzünle karışık...