8 Haziran ve Yalnızlığım

Seni özleyeceğim...
Hazirandı!
Bu akşam güzelim yıldızlar bile,
Sanki günahkardı.
Utanmayıp ağlasam biraz,
Göz yaşlarımı kim tutardı.
Aynı duyguları paylaşsak da,
Kurallar kaideyi bozmadı.
Her 8 Haziran bundan böyle,
Bana yaşananların, öksüzlüğünü anlatırdı.

Seni özleyeceğim...
Hazirandı!
Ak sakallı ihtiyar çıkıp gelse şu an,
Kime ne yazardı.
Bir toz bulutunun grisinde,
Şimdi kimler vardı.
Sende suladığım tüm çiçekler,
Birde boynu bükük sevdam kaldı.
Her 8 Haziran bundan böyle,
Bana hayallerimin, idamını anlatırdı.

Seni özleyeceğim...
Hazirandı!
Vurulmuştu sevdiğin bu aşk militanı,
Kan kaybediyordu, yaralıydı.
Sensizlik işgal etse de yüreğini,
Sana deli gibi sevdalıydı.
Hiç vesikası yoktu ve hiç sabıkası,
Sadece sensizliğe nişan alan,
Beceriksiz bir tetikçi olmalıydı.
Çılgınsın demiştin ya hani, olmadı!
Ve tabancamdaki son mermi,
Son deliliğe ateş almadı.
İşte her 8 Haziran bundan böyle,
Severek kaybetmenin, burukluğunu hatırlatan,
Senden geriye, paramparça bir anıydı.