******7Elem Şiiri - Yorumlar

''ezgilerin dili ile çiziliyor kavgacı suretim''

çocukluk dönemi..
ezgilerden kasıt; toplumun ve ailenin bildik öğretileri..bütün sosyolojik dogmaları katabiliriz içine...yerleşik inançlar yani..

''bütün aşıklardan özür dileyerek geçiyorum
ölüme doğru yürüdüğüm yolculukta…''

gençlik işte...''aşıklardan özür dilemek'' imgesi , içine kapanık bir gençlik...
yani aşık olamamak..o duyguyu tanımamak ya da tanıyamamak...
ilk mısradaki tutucu öğretilerin ilk gençlikteki sonuçları..


''aşka inançsız büyüyen çocukluğumu
imansız ve tövbesiz kullara adadım
gençliğimi günahlarına kefil ederek…'''

aşk, birden Allah aşkına dönüyor..buradaki geçiş akıl almayacak kadar hızlı...gençlikteki aşksızlığın sonucu olarak yirmili yaşlarda günahkar oluyor belki de..daha doğrusu şair böyle bir ilgi kurmuş..aksi takdirde şiirde konu bütünlüğü bozulur...


'''eylülün sırtında kamburlaşıyor geçmişim
annemin gözlerinde biriken sabrı
döküp avuçlarımın içine, yudumluyorum
bir gün mavi ile yollarımız kesişir diyerek…'''

eylül imgesi orta yaşa beş kala ...artık geçmişi düşünme vakti geldi..bir de annenin sabrı var ki; o da biricik yavrunun hâlâ günahkar olmasından ötürü...
sabırla bekliyor muhafazakâr anne..'annenin muhafazakarlığı ilk mısradan ileri geliyor)

beşinci bölümde orta yaş ve bir miktar sonrası...şehir grileşiyor zira..beyaz mintan dış dünyanın grileşmesinden..algı öyle..matematiksel olarak da dışarı grileştikçe sen beyazlaşırsın..bir de yürekte ölümün yelleri esmeye başladı..sığınak; Ankara...

altıncı kısım mâlum..ileri yaşlar..yaş ilerledikçe insan çocuklaşır...şair de çocuklaşıyor...başa dönüyorum demesi ondan...pişmanlık hakim bu bölüme..
bu aşk şairlerinin, aklına takılması ne ki? onlara hiddetlendiğine göre....
yazdığını yaşayamayan aşk şairleri, vefasız dostlarıdır büyük ihtimalle...ya da riyakar dostlar..yaşayamadığını yazıyorlar zira..yani gerçek olmayanı..riya olanı..buradaki aşk dostluk...

ilk altı bölümün şerhinden sonra yediye lüzum yok..tükeniş...


''cennetimi ateşe veren günahlarımdan/cehenneme sürülüyorum sevaplarımla…'''

en alttaki bu cümle şiire paralel..
dünyayı cennet sandım ve aldandım...bu dünyada alamadığım keyifler yüzünden, teselliyi yine günahta buldum..yani yürekteki isyan yüzünden iki dünya da cehennem oldu...

başlıktaki ve şiirdeki yedi rakamı ise yedi kat gökle hayat evrelerini ilişkilendiriyor...yedi fasılda yaşam gibi...

acı çekiyor şiir. bir dağ suyunun rahatlığımı ölüm?

-cennetimi ateşe veren günahlarımdan/cehenneme sürülüyorum sevaplarımla…-

Günahlar sevapları bastırırsa olacağı budur,
İnsan istese de istemese de Allah'ın kuludur.
Birtek yol bilirim oda kur'an yoludur..

-cennetimi ateşe veren günahlarımdan/cehenneme sürülüyorum sevaplarımla…-

Şiir başlıbaşına imzasını atıyor okurken...

ama...

finaldeki o ses o cümle şairin yüreğindeki bütün aynaları kırıyor yaşam yaşam diye....


tebrikler değerli kalem güne yakışan ŞİİRDİ...

...göz kırpıyorum koyulaşan dünyaya!.. Yüreğine sağlık CÖMERT YILMAZ!..

Her insanın bir hikayesi vardır ama her insanın bir şiiri yoktur.

Kutlarım kardeşimi sevgiyle..Nurdan Ünsal

içselimize dokundukça sanılır ki 'ben' dökülecek
eteğimizden, paçamızdan ki şiir arenasında da
çoğunlukla böyle gerçekleşir...

ama öyle an'lar vardır ki yaşamın gerçeğinden
içselliğe uzanan o köprü hiçbir yere
sığmayacak kadar uzun ve bir o kadar
meşakkatlidir.

ve şair geçer köprüden
omzunda
olanaksızlıklar
avuçlarında tüm kalbiyle...

ah köprü sen de mi yıkılıyorsun
içime içime?

muhteşem şiirini çok sevdim şairimm,
şu an yerimden doğruluyor
ve alkışlıyorum gerçekçi kalemini...

sevgimle,

aşka inançsız büyüyen çocukluğumu
imansız ve tövbesiz kullara adadım
gençliğimi günahlarına kefil ederek…

..................