Daracık dakikalar
Elim ahizede
Son damlalarını bırakıyor bulut
Karşı büfede bir telaş
Taze simit kokuları yayılıyor sabaha
Bekliyorum
Şu anda kaçıncı
Feribot geçiyor Karşı’ya
Başımın üstümden iz bırakarak
batıya yöneliyor uçak
Kimleri kavuşturmak için telaşlıdır
Hayal bu ya
5-F koltuğundayken
Üçgen şifon blüzünden, makasın
aralandığı yerden girmek var gülşene.
Biliyorum
Ayakların akşamdan kalma ıslak
Şeytanca güldükçe
Hainleştikçe
Daha çok arzuluyorum seni
Nefesinin oyalı tellerine
Bir buse kondurabilsem keşke
Yüksek gerilime kapılsam
zerrene dokunarak…
Nerden düşer bilmem ki bunca dize dilime
Hangi iklime kaçsam
Hangi çöle bıraksam kendimi
Hangi bir gözede yuyup seni
Serpsem kök kızılıTürkmen kilime
Hançer olup saplansan
Tam ortasından sapansan
Birdenbire yüreğime.
Daracık dakikaların en sonuncusu
elimden düşüyor ahize.
Kim bilir bir imbat olup
Nerelerde esip duruyorsun
Kentini yitirmiş bir keşiş gibiyim
Tükeniyor mırıldanmalarım
Beni tükettikçe kuduruyorsun
Bile bile yapıyorsun bunları
Bile bile kahrettiriyorsun insana…
14.09.2018-72
Kayıt Tarihi : 14.9.2018 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!