70 Sente Muhtaç Bir Ülkenin Sigortası

Tek bir masal kasedi vardı dinlediğim.
Neden anne diye sorduğumda,
Sgk krizde. Ondan derdi annem.
Annem sgk’da memurdu.
Ben de mecbur
o kurumun anaokulunda büyüdüm.

Rabbiyesili tekerleme sanırdım bir de.
Öğlen uykusuna yatmadan evvel dinlediğim. Uyanır uyanmaz,
kurbağa prens masalı çalardı teypten.

Altın top masalı derdim ben ona.
Kim bu kurbağa derdim.
Çocukça söylenirdim.
Her günüm böyle geçti.
Büyüdükçe kardeşimi
hatta çocuklarımı
hep o masalla büyüttüm.

Yıllarca her günüm böyle geçmişti küçükken.
Taa ki, ilkokul başlayana kadar.
Şimdi anlıyorum ki, Rabbiyesil duaymış.
Kasıtlı yaptığın bir hatan varsa bile
hayra çıksın.
Kurbağa ise meğer soylu bir prensmiş.
Soyu peygambere kadar uzanan...

70 sente muhtaç bir ülkenin sigortası,
belki de maddi zorunluluktan değil de,
kendi isteğiyle büyütmüş bir nesli
böyle dua ve masalla...