7 yaşında daha cocuk

Toygar Şair Aksoy
248

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

7 yaşında daha cocuk

Ben 7 Yaşıda Küçük Bir Kız Çocuğuydum.
Üstüm Başım Yırtık Yamalı Camur Toz İçinde.
Yüzüm Gözüm Kir İçinde.
Aklım Ermiyor Sanıyorlardı.
Anlamadığımı Düşünürlerdi Ama Ben Her Şeyin Farkındayım.
Bir Gün Eve Gelen Polis Aracları Gördüm İcerisinde Polis Amcaları Gördüm
Bir Polis Amca Vardı İçlerinde Bana Altın Saclı Kızım Derdi.
Severdi Beni Bağrına Basarak Kendi Kızı Gibi.
Bende Babam Gibi Koklardım O Polis Amcayı.
Sadece Gördüğüm Şey O Polis Amca Arada Bir Geliyor Anneme Para Veriyor Gidiyordu O günden Sonra Hiç Görmedim.
Ama Evde Baba Dediğim Bir Adam Daha Vardı.
O Bana polis Amca Gibi Davranmıyordu.
Babalığını Hissettirmiyordu Bana.
Bende Hissetmiyordum Zaten Evdeki Adama.
Bir Yanım Polis Amcaya Baba De Diye Haykırıyordu Sarıl Hıçrıklarla Ağla Diyordu İçimdeki Küçük Kız Çoçuğu.
Bu Polis Amca Senin Baban Diyordu İçimdeki Küçük Kiz.
O Günden Sonra Bir Daha Hiç Görmedim Polis Amcayı.
Bana Sarılmış Baba Hissini O Tattırmıştı.
Zaman Geciyordu Ve Ben Daha Çok Anlıyordum.
Annem Babamla Benim Hiç Konuşmamı İstemiyordu.
Ne Zeman Telefonla Arasa Beni Baba Dediğim O İnsan Annem Kızar Kapattırırdı Telefonu..
Konuşmamı İstemezdi Baba Bildiğim Adamla.
Tek Anlamadığım Şey Buydu.
Neden Konuşmamı İstemiyordu Annem,Baba Bildiğim Adamla.
Ve Zaman Geçiyordu Hızla Büyüyordum Yaşım 14 Olmuştu.
Annem Beni Biri İle Evlendirdi Apar Topar.
Anlamamıştım Anlamadığım Gibi Evliliğin Ne Olduğunu Bile Bilmiyordum.
Şaşkındım Karşı Gelecek Gücüm Yoktu Hem Saygıdan Hem Çocuktum İşte.
Büyük Sözü Dinlerdik.
Yaşım 15 Oldu Ve Ben Anneydim Anne Olmuştum.
Anneliği Hissetmistim Yavrumu Kucağıma Aldığımda.
Sanırım Bu Annelikti Demiştim İçimdeki Küçük Kız Cocuğuna.
Altı Ay Olmuştu Ve Benim Bebeğim Engelliymiş Ben Anlamamki.
6 ay Geçmişti.
Tedavisinin Olmadığı Bir Hastalığın Genetik Olduğunu Ögrendim.
Babasından Geliyordu Bu Genetik Hastalık.
Zaman Gectikce Bebeğim Kucağımda Ölüyordu.
Ben Daha Çocuktum Bir Çocuğun Annesi Olmuştum Ve Onun Ölümüne Şahit Oluyordum Bebeğim Yavaş Yavaş Ölüyordu.
Hiç Bir İmkan Onu Yaşatamıyordu Yaşasin İstiyordum.
10 AY Sonra Kaybettim.
Bebeğimi Oda Bir Kücük Kız Çocuğuydu Benim Gibi..
Ben Yıkadım Ben Kefenledim Kimseye Dokundurtmadım.
Yaşım 16 Olmuştu Ve Ben Daha Cok Anlamaya Başlamıştım Evliliğin Ne Olduğunuda Öğrenmiştim..
Kimse Bana Demediki Evlendiğin Adamda Genetik Bir Hastalık Olduğunu.
Sonra Öğrendimki Evlendiğim Adamın Ailesindeki Herkeste Bu Hastalık Varmış
Tabiki İkinci Kız Cocuğumda Olmuştu.
Onuda İlki Gibi Uğurladım.
Bana Bunları Yaşatmanızdaki Amaç Neydi?
Kimsesizliğimmi Yetim Olmammı Üvey Babada Büyümemi.
Bu Yaşadıklarımı Nasıl Unutucağım Ben.
Nasıl Bu Acılarla Vicdanla Yaşayacağım.
Sucum Babasızlıkmıydı..
Çok Sonra Hani O Polis Amca Vardı Ya.
Altın Saclı Kızım Diyen Babalığı Hissettiren
Öğrendimki O Polis Amca Benim Babammış.
Biliyordum Hissediyordu İçimdeki Küçük Kiz Cocuğu.
Nemi Oldu?
Kimselerden O Polis Amcaya Ulaşamadım.
Halen Arıyorum O Polis Amcayı Bulduğumda Ona Şunu Söylemek İstiyorum Gözyaşlarımla Babam.
Bak Uf Oldu Uf Oldu Baba Hadi Öpte Geçsin Baba Öpte Geçsin!!!

Toygar Şair Aksoy
Kayıt Tarihi : 19.2.2019 14:46:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Toygar Şair Aksoy