7 Aralık Şiirleri - 2 Şiiri - Levent Dizdar

-I-
Neden mi sen?

Gülüşünü anlatayım mı sana?
Bana gelişini,
Gönlüme girişini,
Orada kalışını...

Hani,
Ameliyat masasında
Kesintisiz, düz bir çizginin
Yeşil ilk hamlesi
İlk yaşam sesi gibi...

Hani,
Doludizgin koşan bir atın
Menzile varışı
Zaferle sonuçlanan yarışı gibi...

İlk çiçeği gibi, kısır bir ağacın
Yeni doğan bebeğin
Ağıtla gelen ilk nefesi gibi...

Gözlerin,
Dudakların
İşte öyle güzel gülerdi senin.
Var mı daha ötesi?
2020

-II-
Gidişini anlatayım mı sana?
Benden gidişini
Gönlümde kalışını...

Hani,
Uzun uzun sürer de kış,
Aylarca bitmek bilmez ya yağmur, yağış...
Tam umudu kesersin de bahardan
Dallarında pembe çiçekleriyle karşılar seni
Utandırır ya yaradan.

Bilirsin ki
Aslında bu, baharın çocuksu densizliğidir.
Ve bilirsin ki bu sevincin ardında yatan
Geç kalmışlığın büyük çaresizliğidir.
2020

-III-
Elbette geçecek
Bitecek bu günler
Benim kaygım bu günler değil
Hiç geçmeyen dünler.
2020