12---aklım Erdikçe Anladım

Okumaya başladım asfaltların dilini
Kış geldi karlarını ezdim adım, adım
Yağmurlarında ıslandım
Kar sesini dinledim
Çamurda izlere baktım
Ehlîleştikçe anladım.
Kış gecelerinde ayazlar üşütünce
Kimsesiz Sokak çocuklarını aradı gözlerim
Cahilken anlayamadığım çok şey anlattı bu yollar
Yağan yağmurlara karışır gözyaşlarım
Gördüklerimi hatırladıkça ağlarım
İmkânsızı hatırlarım
İmkânları özlerim
Tetik çeken parmakları lanetlerim
Üzülürüm hiç uğruna ölenlere
Bilemem delikanlıların niçin öldüklerini
Onları ölüme götürenin ne olduğunu bilemem
Kurşun ne bilsin ki bir canın kıymetini
Bir çıkarsa namlunun ucundan
Ya bir babayı boğar mateme
Yâda ağlatır bir yetimi
Atıverir ateşe bir annenin yüreğini.
Bu sokaklar, bu caddeler, bu yollar
Olan biten her şeyi biliyorlar,,
Anlayabilene her şeyi söylüyorlar
İnsanlık mahkemesine gelemiyorlar
İnsanlığı dinliyorlar
Yanlışlığı anlıyorlar,
insanlar bu nidalara duyarsız kalıyorlar
Bu duyarsızlığa üzülüyorlar
Sessiz sesiz ağlıyorlar