7.4 Şiddetinde Bir Deprem Şiiri - Yorumlar

ağlıyarak okudum, bu kızdan çok etkilendim. bir anne veya abla şevkati ile sarılıp muhtaç olduğu sevgiyi , şevkati, sahiplenilme duygusunu ona vermek istedim. üzülme bundan sonraki ailen ben olayım demek isterdim. Şiir uzundu ama bir solukta okudum tebrik edrim çok güzel kızın duygularını aktarmışınız sanki yaşayan sizmişiniz gibi

roman gibi bir şiir.adeta insanı büyülüyor.üslup çok güzel .imgeler yerli yerinde.şiir oldugu için yoruldum okurken.roman olsa insan nasılsa hemen bitmez konsantresi içinde okur.ama yine de bir solukta okudum.depremi bir daha yaşadım.ve ölü şair beynimde iz bıraktı.tabi ki şiirde bana ters olan olgularda vardı ama her fikre saygılı olmak lazım.şiirde tüm kadınlar degerlidir erkeklerde geri kalmaz.onlar içi çapıt dolu bir oyoncaktır.kelimesi de beni etkiledi. ana tema olarak güzel bir konu ve usta bir kalemin elinden çıkmış.tebrik ediyorum.saygılar sunuyorum.

tbr

sevgili usta, uzun süre ekrandan birşeyler okumak insanı yoruyor, bir kitaptan okumayı tercih ederdim doğrusu. ama gözlerimi dinlendirmeyi bile göze alamadım anlatımın kuvvetinden ve bu öykü-şiirin sonunu merakımdan. ayrıca hiçbir tarafının da fazladan yazıldığı duygusuna da kapılmadım. ayrıca belirli bir noktadan sonra başlayan ölü şair imgesi de etkileyici.velhasıl size yorum yazmak bana düşmez, tebrik ediyorum hocam.

…..
ateş düştüğü yerde yanıyor
dumanı ciğerlere usulca yayılıyordu

korkuyla dehşeti gördüm yalnızlıkla yanyana
birlikte yürüyorlardı karanlıkta
en önden ölüm gidiyordu
saklanıyordu utanç en arkada
…..
tasasız gözleri yarı açık
af ihtimali olmayan mahkum yatışındaydı

yaşamın her anı yüzüme gülmüş gibi neşeli
fütursuzca
ve sinsi gözlerle
vur patlasın çal oynasın
tek başımayım barlarda

oynamanın tadına doyum olmaz
sazlar çalarken buralarda

benimle oynayan yazgım mı
yoksa ben miyim onunla oynaşan
bilmiyorum
tek şey bildiğim
depremde ölmemiş olmam
7.2 ile savaşıyorum

kendim yaratmadım düşmanı
dört aşkımı denize ben gömmedim
dua okuyacağım bir mezar taşım bile yok
hayır, bir oyun değil bu

bana sunulanlarla
karşıma çıkanlarla yaşıyorum
kahrolası yazgımın
körolası yollarında dolaşıyorum
…..
şaşkıncaydım
o barın havası
bu kadar güzel
bu kadar can çekici
bu kadar anlamlı gelmemişti
hiç bana
bu heyacanı borçluydum o şair adama

herkes mutluluğa dönüştürebilir
tutsak düşüncelerini
belki bir bakış
güzel bir söz
bir öpücük
belki de sade bir merhaba
duyumsatmaz boğaza düğümlenen sıkıntıları

onun kadar tutkulu
hiç kimse bakmadı bana bir an
…..
tek dostum yok yaşayan
yok tek sevdiğim bir isim
aklım karmakarışık
soyunacak bir deniz
boşalacak bir kuyu yok

ölü şair sevgilimin sözleri
tek dayanak bana
ama onlarda yetmez oldu
istanbul'un arka sokaklarına
….
yazgı yargılanır mı
ya yasalar
suç kimde

ahmet nural öztürk...
bugün bu kadarı böyle kalsın....biraz hazmedeyim şu halimi.... yaşamın gerçekleri aşkına bari, biraz sus, hazmet önce... hazmet gerçeklere saygı varlığını... bu muhteşem öykünün bulabileceği en has yer ve yurt 'şiir' evet... ahmet nural öztürk....
kutluyorum sizi

tebrikler nefis olmuş...

soluğumu tutarak okudum...bu kadar uzun olmasına rağmen kullndığı arı dil ve akıcı anlatım için tebrikler duyarlı yürek sahibi şaire...

kutlarım duyarlı yüreğinizi...
ekrem bozkurt

elinize ve yüreğinize sağlık

sevgi ve saygılarımla

Şiir dediğin böyle olur.......
şair dediğinde böyle olur..........

saygılar