Yüreğimin yıkık kentinden bir ses yükseliyor...
Ellerim uzanırken çaresizce sensizliğe,
Yüreğimdeki o ses yine beni benden ediyor..
7.2 şiddetinde bir depreme maruz kalmışcasına...
Feryadı figan ediyor bir türlü ışık yüzü görmüyor...
Habersizce sen döşedin ya yüreğime fay hattını,
Yalan sözlerle sen attın ya bu aşkın illk adımını
Ben vermişken yüreğimin bütün alanını...
Sen ise nasıl kar ederim diye yapmışın hesabını...
Ben adamışken sana uğrunda canımı..
Olmadı be güzelim kaldıramadı bu yürek ayrılığını....
İlk sarsıntıda üzerime yıgıldı enkazıyın yıkıntıları...
Ses bile veremedim diyemedim sesimi duyan varmı
Belkide çaresizce kabullendim bu acı ayrılığı...
Farkına varınca eksik ve yalan duygu kullanıldıgını..
Yarın bakarsın ilk manşetlere 7.2 şiddetinde bir sallantı...
Bir vefasızın döşediği yürekteki o fay hattı....
Kaldıramadı ilk sallantıda olduğu yerde yığılı kaldı...
Merak etme be güzelim vermem mütehatimin ben adını...
Korkun olmasın adın hep o enkazın altında kalan yürekte saklı....
Kayıt Tarihi : 8.4.2012 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!