Her perşembe sabahı vagon tıkırtısında Yastığımdan alıkoyar başımı 7.15 trenine dikilir gözlerim
Korna sesleri ve "sen" naralarıyla beklerim umutlarımı
Burkulur usulca sol yanım ve deymeden uzaklaşırım camdan
Yine bir duman alır odamın tavanını
İçmeyecektim şunu, içmemeliydim
Bekleyenlerin hasret gözyaşları ve dinmeyen özlemlerine inat başım yine yastığıma kavuşur
Aptalca ümitlenirim
Yerinde sayan bir saate meydan okurcasına beklerim yine perşembeyi
Biliyorum geleceksin
O vagon bir perşembe günü korna sesleri ve "sen" naralarıyla tıkırdayacak benim için
Gitme vakti, hadi beni yalnız bırak
Aklında kalmasın, yine aynı gün ve saatte görüşmek üzere, hoşçakal..
Kayıt Tarihi : 12.4.2015 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!