6 Şubat Depremine Ağıt Şiiri - Ali Çelik 3

6 ŞUBAT DEPREMİNE AĞIT

Şafağa yakındı, vurdu ülkemi
Deprem denen âfet, Şubat ayında
Seksen bir vilayet, yasa büründü
İki bin yirmi üç, Şubat ayında

Gözleri alıyor, karın beyazı
Kemiği dondurur, Şubat ayazı
Unuttuk mu? yoksa, şükür, niyazı
Felaket yaşadık, Şubat ayında

Binalar hep, kağıt gibi devrildi
Tüm Dünyanın gözü, bize çevrildi
Hüküm, kader yazılırken verildi
Kederi yaşadık, Şubat ayında

Bir değil virandır, hanenin bini
Âfetin olur mu? milleti, dini
İnsan kılıklılar, kusuyor kini
Mahşeri yaşadık, Şubat ayında

Felâket üstüne, kurulmaz hesap
Bozulmuş moraller, bozulmuş asap
Çürük bina olmuş, insana kasap
Ot gibi biçildik, Şubat ayinda

İhtiyarı, genci, sabi, bebesi
Sanki yıkılmıştır, arzın kubbesi
Donuyor soğukta, insan nefesi
Yürekten vurulduk, Şubat ayında

Ölenin sayısı, elli bin oldu
Gencecik hayatlar, sarardı soldu
Anneler babalar, saçını yoldu
Acıya gark olduk, Şubat ayında

Yüzbinleri buldu, sakat, yaralı
Anne ölmüş, öksüzleri sıralı
Baba gitmiş, yetim, bahtı karalı
Acılar katmerli, Şubat ayında

Maraş'tan Hatay'a bir ölüm hattı
Deprem her bir şeyi, önüne kattı
Yıkılan binalar, hepsi çok katlı
Katlar katil oldu, Şubat ayında

Gaziantep, Şanlıurfa , Kilis'i
Yüklenmiş sırtına, hüzün, yeisi
İmdada gitmişler, asker, polisi
Feryadı duymuşlar, Şubat ayında

Malatya, Adana, Adıyaman'ı
Yardıma koşalım, cehdin zamanı
Affetmez hatayı, vermez amanı
Yenildik depreme, Şubat ayında